Od dzisiaj chciałbym przybliżyć wam historie kierowców, którzy mieli okazję zostać mistrzami świata w klasie 500cc. Ich życiorysy, chcę publikować jak najczęściej, gdy czas mi na to pozwoli. Na pierwszy ogień idzie Brytyjczyk Leslie Graham, który został pierwszym mistrzem świata w królewskiej kategorii.
Robert Leslie Graham urodził się 14 września 1911 roku w Wallasey, zachodniej Anglii. Leslie rozpoczął swoją przygodę ze sportami motocyklowymi , przyłączając się do żużlowej drużyny Liverpool Stanley Speedway. W 1929 r. w wyścigu w Oswestry, zajął drugie miejsce. W kolejnych latach ścigał się motocyklami Rudge z różnymi efektami. W 1936r. Graham kupił zepsuty motocykl OHC OK-Supreme o pojemności 250cc w niskiej cenie, a następnie go naprawił i wystartował nim w Ulster Grand Prix, lecz bez powodzenia. Spróbował ponownie rok później w wyścigu North West 200, też bezskutecznie, mimo że prowadził w nim. Po dużych trudnościach w końcu wygrał wyścig na torze Donington Park. Zajął także czwarte miejsce w wyścigu Ulster Grand Prix. Został zatrudniony przez firmę OK-Supreme do budowy silników OHC. W 1938r. Graham zajął 12 miejsce w klasie Lightweight podczas wyścigu Tourist Trophy na wyspie Man, Rok później jechał na motocyklu z silnikiem Rudge, zajmował czwartą pozycję do momentu awarii skrzyni biegów.
Karierę Grahama, jak i wielu innych sportowców, przerwał wybuch II Wojny Światowej. Znalazł sie w 166 eskadrze lotniczej, która toczyła walki z Niemcami. W 1944 r. Leslie Graham został uhonorowany Zaszczytnym Krzyżem Lotniczym ( Distinguished Flying Cross) za odwagę.
Po drugiej wojnie światowej powrócił do kariery kierowcy motocyklowego, przyjmując posadę w zespole AJS. W 1947r. zajął dziewiąte miejsce w wyścigu klasy Senior na wyspie Man. Rok później był siódmy w wyścigu kategorii Junior. W roku 1949, zainaugrowano pierwszy w historii sezon Motocyklowych Mistrzostw Świata. Pierwszy wyścig sezonu na wyspie Man był dla niego bardzo nieudany. W klasie 350cc nie dojechał do mety, natomiast w klasie 500cc zajął tylko 10 miejsce po problemach technicznych. GP Szwajcarii zakończył zdecydowanie bardziej udanie, odnosząc pierwsze zwycięstwo w klasie 500cc, a także zajmując drugie miejsce w klasie 350cc. Drugie miejsce w Assen, Wygrana podczas Ulster Grand Prix i szóste miejsce w GP Narodów na torze Monza, zapewniły Brytyjczykowi, pierwszy w historii tytuł w królewskiej kategorii. Rok później ponownie wygrał GP Szwajcarii i to w dwóch klasach: 350cc i 500cc.
Były to jednak jego jedyne zwycięstwa w tym sezonie, a w klasyfikacji generalnej obu tych klas zajął trzecią pozycję. W sezonie 1951 przesiadł się na motocykle MV Agusta i Velocette. Jego jedynym zwycięstwem w sezonie było ponownie GP Szwajcarii w klasie 350cc. W tej klasie zajął także drugie miejsce w wyścigu w Hiszpanii, a także był trzeci w Holandii w kategorii 125cc.
Następny sezon, był dla niego dużo lepszy, wygrał wyścigi kończące sezon w klasie 500cc: Grand Prix Hiszpanii i Grand Prix Narodów, a także zanotował kilka miejsc na podium w klasach 125cc i 250cc. W kategorii 500cc został wicemistrzem świata, ustępując jedynie Umberto Masettiemu, natomiast w klasie 250cc finiszował na trzeciej pozycji. Sezon 1953 rozpoczął od zwycięstwa w wyścigu Lightweight 125cc na wyspie Man. Dzień później zginął podczas wyścigu klasy Senior, tracąc kontrolę nad motocyklem, ponosząc śmierć na miejscu w wieku 41 lat.
W następnej części, postaram się przybliżyć sylwetkę włoskiego motocyklisty, Umberto Masettiego, mistrza świata królewskiej kategorii w sezonach 1950 i 1952.
Źródło: Wikipedia, MotoGP.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz